شناورم به امید کرانه ای که ندارم


هزار چاک ِ دل

آغوش چیده ام به تخیل

هواپرست ِ چه گیسوست؟ شانه ای که ندارم

دگر چه پیش توان برد در ادبگه ِ نازش

به غیر ِ آینه بودن :

 بهانه ای که ندارم!


بیدل



ارسال شده توسط نزدیکتر از دوری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)